کیستم من؟ بنده‌ای بی‌چشم و رو و خود پرست            بنده‌ای که حرمت نان و نمک را بد شکست

بنده‌ای که آن‌همه لطف و محبت را ندید            بنده‌ای که رو به عصیان، چشم‌هایش را نبست

دوری از تو جز ضرر چیزی برای ما نداشت            لذت عصیان گذشت و ذلت آن مانده است

این شب قدری گناهان عظیمم را ببخش            ای بزرگی که مرام تو بزرگی بود و هست

یا اله العـالـمـین، اغـفـر ذنوبی بالحـسین            من بلی گفتم به عشق شاه از روز الست

شهر را تا خـبر لطف کـریمان برداشت            هـمۀ میـکـده را دیـدۀ گـریـان بـرداشـت